Tak tau dah nak karang apa... layan la gambar mana yang ada yer...
Di kawasan membeli-belah Usu Kannon. Banyak barang menarik yang boleh dijadikan cenderamata.
Makan takoyaki...
Usu Kannon Temple.... berhampiran situ je...
Ape ntah nama ikan ni... Liyana suka, kami tumpang makan sekali... sedap jugak... macam mochi...
Sebelum bertolak pulang, luangkan masa bergambar bersama Dina Chan yang kesejukan diselimuti salji...
Akhir kata, mintak maaf sangat2 kat Liyana sebab biar dia memandu sorang2. Cikde kat belakang tertidur. Sesekali terjaga teman Liyana memandu. Bahaya sangat jalan bersalji ni, kekadang jalan jadi licin, kekadang jalan jadi berbatu sebab salji tu jadi keras = jalan jadi macam jalan yang berbatu kerikil. Memandu perlahan-lahan. Jalan sesak, penuh dengan kenderaan.. lebih 2 jam agaknya terperangkap... Jalan sebelah satu lagi (sebelah kanan) tak bergerak langsung, kalau di kira mungkin lebih daripada 15 km juga jam. Sampai rumah jam 2.30 pagi.
Serik tak? Naik train okey kan?
4 comments:
yati x dpt imagine mcmane drive atas salji...mesti bahaya...
kuih ikan tu macam bahulu jer kak sita...
dengki nyeeeee
yati: bahaya sangat2... sepatutnya kena guna tayar khas utk salji, takpun kena pasang rantai kat tayar... bila time brek bahaya, brek brek kereta tak mau berenti... licin... kalau kat tmpat yg mmg selalu ada salji, jalan dia mmg ada pasang air bg salji cair..
budak kampung: pun boleh datang sini jugak suatu hari nanti... amin
yati: bentuk ikan tu macam baulu kan....? tapi rasa dia lain... liat2 gitu...liat mcam tepung gomak, macam ondeh-ondeh..
Post a Comment